Ik was dertien toen ik richting zocht in het leven en het niet kon vinden. Het voelde alsof ik op een boot zat waarbij ik constant mee ging met de wind, soms zelfs rondjes draaiend om mijn eigen as. In die tijd werd ik depressief. Want wat voor zin heeft leven als ik niks bijdraag aan de wereld? Wie ben ik als ik nergens voor sta en altijd mee ga met de wind? Wie ben ik überhaupt? Voeg ik iets toe aan deze wereld?

Dat duurde jaren. Totdat ik besefte dat ik op mijn eigen schip zit, het roer in eigen handen mag nemen, de zeilen zo mag zetten als ik dat wil en mijn eigen koers mag bepalen. Ik ging anders naar mezelf en de wereld kijken. Het roer ging om. Van neerslachtig naar positief, van passief naar proactief en van grijze muis naar enthousiasteling: ik maakte zelf het verschil. 

En toch bleef het knagen. Dus dook ik in persoonlijke ontwikkeling, leerde ik mezelf beter kennen en leerde ik wat werkte. Maar voor mij bleef de kern, hoe benut ik mijn potentie, een zoektocht. Op een heus moment zat ik na een rollercoaster in een baan met werkzaamheden die me al jaren niet meer gelukkig maakte. Het voelde als diep onder in een boot aan het werk zijn waarbij bijna niemand me zag en ik nauwelijks verschil maakte. Terwijl ik het liefst boven op het dek over zee wilde uitkijken en de handen uit de mouwen wilde steken. Ik wilde degene zijn die alles overzag en de koers uit mocht stippelen. Dus maakte ik concreet wat ik stiekem, diep van binnen, het allerliefste wilde. Waarin ik het vuur weer voelde en waarin ik mezelf volledig kon inzetten. Ik bedacht mijn eigen bedrijf. 

Hoewel je jouw kracht misschien niet wil erkennen, dat is hetgeen waarmee je het verschil kan maken. Dat doe ik ook. Niet meer doen wat iedereen doet, maar je eigen koers bepalen. Een catamaran zijn in de zee van zeilboten en kruisers. Slag voor slag leren van jezelf, het schip en de zee. Zodat jij van gemiddeld naar een awesome versie van jezelf gaat. Dat is het waard. 

Let’s create it.